Krakowskie Duszpasterstwo Prawników zaprasza na Mszę św. w intencji zmarłych prawników 19 listopada 2023 r. o godz. 18.00 w Kościele Sióstr Duchaczek przy ul. Szpitalnej 12.

Naszą modlitwą chcemy objąć zmarłych w ostatnich latach prawników wszystkich korporacji. 

Serdecznie zapraszamy na Ogólnopolską Pielgrzymkę Prawników na Jasną Górę, która odbędzie się 7 października 2023 roku. Tematem tegorocznej pielgrzymki będzie "Synodalność - droga, której Bóg oczekuje dziś od Kościoła". Szczegółowy program pielgrzymki jest dostępny na plakacie. 

Duszpasterstwo Prawników Archidiecezji Krakowskiej organizuje wyjazd Do Częstochowy na tę pielgrzymkę. Osoby zainteresowane wspólnym wyjazdem proszę o zgłoszenie na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. lub osobiście do ks. Marcina Wolczko. 

Krakowskie Duszpasterstwo Prawników zaprasza na Mszę św. w intencji zmarłych: adw. Juliusza Sas Wisłockiego i adw. Władysława Fronsberg-Babla w 50 rocznicę ich śmierci.

Msza Święta będzie odprawiona 3 września 2023 r. o godz. 18.00 w Kościele Sióstr Duchaczek przy ul. Szpitalnej 12.

Poniżej zamieszczamy fragmenty wspomnień o zmarłych opublikowane w Palestrze

adw. dr Juliusz Sas Wisłocki 

Myślę, że był przeciwnikiem trudnym i niewygodnym, nieustępliwym do granic formalizmu. Nie oddawał żadnej pozycji bez walki. Dla sądu był rzeczywistym współczynnikiem wymiaru sprawiedliwości, podsuwającym starannie i skrupulatnie propozycje rozstrzygnięć w rozpatrywanych sprawach. W wystąpieniach swych wybiegał poza normalne rzemiosło adwokackie i chyba nie popełnię pomyłki, jeśli stwierdzę, że nie mieścił się w ramach pospolitego wykonywania zawodu, że spojrzenie było zawsze szersze, a horyzont rozległy. Sam zawód nie wystarczał. Był więc działaczem politycznym, samorządowym, zabierając odważnie głos, kiedy za szła potrzeba. Nie zawsze najlepiej na tym wychodził. Jego wiedza prawnicza była gruntowna. Wybitny znawca kodeksu Napoleona, śledził do ostatnich dni żywo orzecznictwo na tle tego kodeksu, także francuskie. Był adwokatem o dużym zacięciu naukowym. Nie było Mu dane uzyskać stanowiska pracownika naukowego, chociaż takie były Jego marzenia. Jeszcze na kilka miesięcy przed zgonem zwracał się do88 Recenzje Nr 2 (194) Rady Adwokackiej w Krakowie „o wystawienie odpowiedniego zaświadczenia i poparcie’’ jego starań o stanowisko docenta, o które miał za miar zabiegać. 

adw. dr Władysław Pociej, Palestra 18/2 1974 

Ojcem Juliusza Sas-Wisłockiego był dr Marian Sas-Wisłocki (1876–1936), sędzia Sądu Okręgowego w Rzeszowie i Krakowie, którego brat dr Tadeusz Wisłocki (1882–1961) też był sędzią, lecz w Warszawie, a ich siostra Maria Agnieszka z Sas-Wisłockich (18721942) była żoną krakowskiego adwokata dr Juliana Gertlera. W tak zaprawniczonej rodzinie przyszedł na świat 11 kwietnia 1909 r. Juliusz Józef Stanisław Sas-Wisłocki. Jego droga do adwokatury wiodła poprzez:– czteroletnią szkołę powszechną w Kalwarii Zebrzydowskiej (1915–1919),– ośmioletnie staroklasyczne gimnazjum im. św. Anny w Krakowie (1919–1927),– czteroletnie studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (19271931),– dwuletnią Polską Szkołę Nauk Politycznych w Krakowie (1928–1930),– Szkołę Studiów Międzynarodowych w Genewie (1930),– Rumuńską Akademię Umiejętności w Bukareszcie (1931),– doktorat u profesora Rafała Taubenschlaga pt. „Opieka Kobiet w Prawie Papirusów” (1932) poświęcony regulacjom prawnym dotyczącym kobiet w prawie greckim i egipskim,– pięcioletnią aplikację adwokacką w Krakowie i Warszawie (1931–1936). 

(...) W okresie aplikacji adwokackiej oraz po otwarciu w 1936 roku własnej kancelarii adwokackiej w Warszawie dr Juliusz Sas-Wisłocki udzielał się także społecznie i politycznie: był prezesem Związku Akademickich Stowarzyszeń Katolickich, prezesem Sodalicji Mariańskiej, redaktorem naczelnym miesięcznika „Współczesna Myśl Prawnicza”, działał w Stronnictwie Narodowo-Demokratycznym. 

(...) W 1933 roku dr Juliusz Sas-Wisłocki był inicjatorem obrania Najświętszej Marii Panny Królowej Korony Polskiej za patronkę polskiej młodzieży akademickiej. Inicjatywa ta doczekała się nie tylko aprobaty wszystkich duszpasterzy ośrodków akademickich w Polsce, ale także aprobaty i błogosławieństwa Stolicy Apostolskiej (papież Pius XI). 

(...) Wybuch II wojny światowej zastał dr. Juliusza Sas-Wisłockiego w Turcji. Podczas gdy elity rządzące Polską uciekały z Warszawy przez Zaleszczyki do Rumunii i dalej na zachód, dr Juliusz Sas- Wisłocki z żoną przedzierał się z Turcji przez Rumunię i Zaleszczyki do Warszawy. Tam zastał już tylko ruinę swojej kamienicy i z konieczności przeniósł się do Krakowa. Tu natychmiast podjął niebezpieczną i odpowiedzialną pracę wykładowcy na tajnych kompletach Wydziału Prawa UJ, a także pracę społeczną jako członek Tajnej Rady Adwokackiej w Krakowie. 

(...) Dopiero nagła śmierć w 1973 roku spowodowała ustanie aktywności zawodowej, naukowej, społecznej i politycznej tego ponadprzeciętnie czynnego adwokata, który już w czasach studiów znany był w środowisku akademickim jako „trybun ludowy”, a potem jako nieugięty obrońca słusznych spraw. 

adw. Katarzyna Wisłocka-Sieprawska, Palestra 48/11-12 2003 

adw. dr Władysław Fronsberg-Babel

Urodzony 23 marca 1908 r., z pracującej inteligencji rodem, żył i wychowywał się we Lwowie. Tam zdobył wykształcenie: od pierwszej klasy szkoły powszechnej poczynając, a na stopniu naukowym doktora praw na Wydziale Prawa UJK kończąc. Tam też zdobył zawód adwokata, tak przez siebie umiłowany. W 1931 r. wyjeżdża jako stypendysta do Londynu, gdzie w ciągu przeszło 6 miesięcy pogłębia studia z zakresu polityki i ubezpieczeń społecznych Wielkiej Brytanii. Następuje kolejno aplikacja sądowa, po niej adwokacka, zakończona egzaminem adwokackim w 1937 r., wpis na listę adwokatów Okręgowej Rady Adwokackiej we Lwowie i otwarcie indywidualnej kancelarii. Ale jednocześnie, od 1937 r., pracuje jako wykładowca na UJK w Studium Adm. Wydziału Prawa. Prowadzi wykłady z zakresu polityki społecznej. Gdy ponadto obejmuje stanowisko zastępcy syndyka Miejskiej Komunalnej Kasy Oszczędności we Lwowie, wydawać by się mogło, że los jego jest szczęśliwy, a byt ugruntowany. Druga wojna światowa kładzie jednak kres tej stabilizacji. Już w 1940 r., zmuszony wzglądami rodzinnymi, przenosi sią do Krakowa na stałe, wiążąc swój los z tym grodem. W czerwcu 1940 r. uzyskuje tymczasowe zezwolenie władz okupacyjnych na otwarcie kancelarii adwokackiej. Znajomość języka niemieckiego ułatwi mu udzielanie pomocy skuteczniejszej, przeważnie takim samym rozbitkom ze Wschodu jak on sam. Ale ta okoliczność oraz nazwisko niemieckie naraża go na szykany, bo jest Polakiem, nie chce się wyrzec narodowości swoich ojców i swojej. Przeciwnie — ale już bez wiedzy o tym okupanta — manifestuje swój polski patriotyzm, wchodząc w skład Tajnego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Znowu w latach 1943—1944 wykłada na tymże Uniwersytecie zagadnienia polityki społecznej. A ponadto przez cały czas okupacji niemieckiej wchodzi w skład Tajnej Okręgowej Rady Adwokackiej w Krakowie. Po wojnie, bez żadnych rzecz jasna zastrzeżeń, uzyskuje wpis na polską listę adwokatów w Krakowie i aż do 1952 r. nadal prowadzi indywidualną kancelarię. 

(...) Bezpartyjny, jednakże głęboko zaangażowany w tworzenie lepszej, doskonalszej codzienności naszego życia. Już w 1947 r. powołany zostaje przez Radę Adwokacką w Krakowie na członka Komisji Egzaminacyjnej dla adwokatów, co samo przez się jest dowodem wysokiej oceny znajomości prawa, od 1950 r. jest członkiem Komisji Dyscyplinarnej Wojewódzkiej Izby Adwokackiej w Krakowie, od 1967 r. jest wiceprezesem tejże Komisji Dyscyplinarnej, co z kolei jest potwierdzeniem i uznaniem wysokich walorów etyczno-moralnych, od 1965 r. uczestniczy w pracach Komitetu Frontu Jedności Narodowej. Znajduje ponadto czas i chęć na wykłady i szkolenie aplikantów adwokackich. A oto dalszy ciąg pracy zawodowej: od 1952 r. pracuje w Zespole Adwokackim nr 9 w Krakowie, od 1970 r. objęty zostaje składem osobowym członków Zespołu Adwokackiego nr 10 w Krakowie, gdzie pracuje do kwietnia 1973 r. Pogarszający się stan zdrowia zmusza Go do przejścia na emeryturę z dniem 1 maja 1973 r.

adw. Piotr Szczepański, Palestra 18/2 1974